Veilig fotograferen
De laatste tijd is er terecht veel aandacht voor de veiligheid van vrouwen. De meest verschrikkelijke verhalen volgen elkaar in rap tempo op in het nieuws. Dat zet je als alleenstaande vrouw aan het denken over hoe je zelf door de openbare ruimte wandelt. Ga je ’s avonds nog wel naar buiten, of kies je voortaan alleen voor drukbezochte plekken?
Ik hou ontzettend van wandelen in de natuur, en mijn fotocamera gaat natuurlijk altijd mee. Maar ik laat me door dat stelletje ongedierte niet dwingen om alleen nog maar op zondagmiddagen te wandelen, tussen horden mensen, blaffende honden en schreeuwende kinderen. Voor mij is wandelen juist een manier om te genieten van de natuur en de rust.
Inmiddels heb ik een aantal plekken gevonden waar ik me prettig en veilig voel. Toch gaat soms de vraag door mijn hoofd: Wat doe ik als ik iemand met kwade bedoelingen ontmoet? Mijn camera is niet van de lichte soort, dus een mep daarmee kan vermoedelijk wel hard aankomen.
Vandaag wilde ik opnieuw even ontsnappen aan het drukke en jachtige leven. Ik koos één van mijn favoriete routes, een ronde die zelfs een stukje door België gaat. Als ik daar via een zandpad langs een villa wandel, kan ik een bos in duiken met bijna ongerepte paden. Het voelt alsof alleen ik, de villabewoner en een boswachter dit plekje kennen.
Maar wat valt er nog te fotograferen als je regelmatig op zo’n plek komt?
Fotografie is voor mij al lang geen kwestie meer van het vastleggen van het mooiste of meest bijzondere beeld, of van het behalen van erkenning en prijzen op salons. Voor mij is het een onderdeel van mijn leven. Mijn camera helpt me om met aandacht te kijken, te vertragen en de wereld vol verwondering te ervaren. Het gaat niet alleen om het beeld dat ik maak, maar vooral om het proces van zien, stilstaan en beleven. Fotografie is mijn manier om bewust in de wereld te staan.
Wanneer ik een stad bezoek, maak ik geen ansichtkaart-achtige foto’s om aan vrienden of familie te laten zien. Ik fotografeer details en momenten die mij opvallen, ontroeren of doen glimlachen. Die beelden verzamel ik in een fotoboek, zodat ik later opnieuw kan genieten van de kleine dingen waar anderen vaak aan voorbijgaan.
En zo kwam ik vandaag weer thuis, na een wandeling die ik in alle rust én met een veilig gevoel heb kunnen maken. En ook al heb ik de plek al tientallen keren bezocht, iedere keer zie ik weer nieuwe dingen waarop ik de cameralens heb gericht. Maar helaas voor jullie, dit stukje bos blijft mijn geheim, … en die van de boswachter en de villabewoner.
Geri
dre van eekelen at 2:11 pm, augustus 25, 2025 -
Ik heb er ook moeite mee dat een vrouw ( soms ook mannen) niet veilig kunnen wandelen in een bos of waar dan ook. Vind het niet kunnen als man zijnde dat dit niet mogelijk is.