Kunstscene 2025
FotoMuseumTilburg tijdens Kunstscene 2025
FotoMuseumTilburg is er voor en door de makers. We willen tonen hoe rijk en gelaagd het artistieke landschap van Tilburg is — niet alleen binnen de muren van musea, maar juist daar waar het ruikt naar verf, metaal, klei en koffie. Waar stilte en concentratie het ritme bepalen, en waar kunst nog tastbaar groeit, uit handen, uit adem, uit aandacht.
Tijdens Kunstscene 2025 bezochten we plekken waar dat maakproces zichtbaar is: Bureau 6, Goretti, Smederij Lizzz en Kunstpodium T. We spraken er met kunstenaars, ambachtslieden en ontwerpers die in hun werk telkens opnieuw de grens opzoeken tussen vorm en betekenis. We zagen verf, klei, metaal, aarde en licht samensmelten tot verhalen over menselijkheid, kwetsbaarheid en het verlangen om iets blijvends te maken in een vergankelijke wereld.
Bureau 6
In Bureau 6 onderzoekt Wim Mengels de schoonheid in ieder mens. Geïnspireerd door Caravaggio, Luís Caballero en Roberto Ferri zoekt hij naar het karakteristieke — een plooi, een rimpel, een houding die iets onthult. Zijn werk ademt rust, maar kan ook schuren; kunst behoeft voor hem geen uitleg, het is zijn manier van kijken.
Geboren in 1963 in Kerkrade en opgegroeid in Eygelshoven, draagt hij het contrast van zwart stof en wit licht met zich mee. Een week in Italië, tekenend naar mensen van vlees en bloed, bracht hem dichter bij de klassieke schilderkunst en bij de anatomie van het menselijke bestaan. Aan de Academie Arendonk leerde hij tenslotte dat weglaten krachtiger kan zijn dan tonen — less is more is sindsdien zijn kompas.
Tijdens Kunstscene zagen we zijn prachtige werken, te groot voor zijn nieuwe atelier, maar te levendig om opgesloten te blijven — ze vinden hun eigen ruimte, buiten de muren, in de blik van de toeschouwer.
Goretti
Aan het Wilhelminapark 53–54 ligt Goretti, een voormalige kloosterschool waar stilte en schepping elkaar raken. Hier werken kunstenaars met uiteenlopende materialen — klei, papier, licht — ieder in hun eigen ritme.
Marga Dusseljee – DUS keramiek
Marga werkt met klei zoals anderen met adem: traag, aandachtig, zoekend naar vorm. In haar atelier ontstaan handgevormde potjes, kandelaartjes en walvis-spaarpotten — elk met een eigen karakter. Ze vertelde hoe ze zich probeert te ontworstelen aan de neiging om enkel functionele objecten te maken, en haar weg zoekt naar iets vrijers, iets wat niet moet maar mag bestaan.
Nico Vromans – fotograaf
Nico Vromans werkt veel met pinholefotografie — het traagste en misschien wel meest eerlijke fotografische proces. Zijn beelden ontstaan in stilte, in de tijd die licht nodig heeft om vorm te worden. Die traagheid zie je terug in zijn portretten: ingetogen, verstild, soms melancholiek, maar altijd met een grote gevoeligheid voor aanwezigheid.
Tijdens ons bezoek stond hij wat verlegen voor de camera — een fotograaf die liever observeert dan poseert — maar zijn werk sprak met heldere stem: precies, teder en vol aandacht voor het moment dat meestal ongemerkt voorbijgaat.
Smederij Lizzz
Niet ver daarvandaan, in een ander deel van de stad, werken Alecco & Lizz in hun smederij Lizzz. Daar worden gedachten gesmeed tot sieraden, met vuur, precisie en verbeelding. Alecco werkt geduldig en exact, Lizz met intuïtie en lef — samen vormen ze een evenwicht tussen hand en hart.
Hun Tilburg Collectie is een ode aan de stad: sieraden geïnspireerd op het beroemde kroepoekdak van het station, waarin staal en licht zich vertalen naar glans en vorm. Elk stuk is een klein monument van verbondenheid.
Kunstpodium T
In Kunstpodium T toonde Roeland Rooijakkers een installatie waarin aarde, mos en schors ademen. Hij werkt met materialen die al eeuwen bestaan — takken, stenen, bladeren, zand — alsof hij in gesprek is met wat ouder is dan wij.
Tijdens het bezoek stond hij er zelf tussen, gehuld in herfstkleuren, haast opgenomen in zijn eigen werk. Even leek hij op te lossen in zijn installatie, alsof mens en materie één werden. Rooijakkers noemt zich een kleine alchemist: iemand die iets ogenschijnlijk waardeloos — rottende bladeren, zand — transformeert tot iets van diepe betekenis. Zijn werk herinnert eraan dat alles wat leeft, ooit aarde was.
Zo bracht Kunstscene 2025 ons dichter bij de plekken waar kunst ademt. Plekken waar makers met volle aandacht werken, delen en loslaten. Waar iets groeit — langzaam, eerlijk, en zonder haast. Samen vormen zij het levende, fragiele weefsel van de Tilburgse kunstscene.