Fotogroep Tema
In het weekend van 12 en 13 oktober bezochten we de expositie van fotogroep TEMA in de Verdieping te Moergestel. We bespreken enkele geëxposeerde werken en hun auteurs.
Anita Evers presenteert een krachtige serie van vier portretten die ons doet denken aan het werk van Marlene Dumas. Net als bij Dumas roept Evers met deze serie een gevoel van kwetsbaarheid en intensiteit op. De keuze om de portretten te plaatsen tegen ruwe, grijze betonnen muren benadrukt het contrast tussen het menselijke en het industriële en geeft de beelden een tijdloos karakter. De subtiele, bijna vervagende overgangen tussen de lagen zorgen voor een zekere mystiek, die de gelaagdheid van emoties en gedachten lijkt te symboliseren. Het resultaat is een reeks beelden die esthetisch boeiend zijn en uitnodigen tot introspectie en reflectie – een eerbetoon aan het tijdloze en universele in de menselijke ervaring.
Henk Elshout toont ons een zwartwit beeld van een vrouw, genomen vanuit een intrigerend achteraanzicht. De halsketting van de vrouw suggereert even een frontaal aanzicht, wat de kijker kort op het verkeerde been zet. Deze slimme compositie creëert een speelse spanning tussen wat we verwachten en wat we daadwerkelijk zien. Het is prachtig hoe de helft van het lichaam in het zwarte niets verdwijnt, wat een gevoel van mysterie en ongrijpbaarheid aan de foto toevoegt.
In het werk van Monique de Zwart, getiteld Mantel Zorgen, maakt de auteur met deze titel de bedoeling achter de foto’s duidelijk. We zien op één horizontale lijn een viertal kleurfoto’s die de bron van de zorgen vertegenwoordigen. Deze beelden worden in contrast geplaatst met zwart-witfoto’s, die op de twee expositieborden uitwaaierend zijn aangebracht. Deze combinatie creëert een soort moodboard, waarin de kleurige beelden de bron van de zorgen benadrukken, terwijl de zwart-witfoto’s de ernst en zwaarte van die zorgen onderstrepen. De gekozen afstandelijke presentatie roept vragen op over de effectiviteit van deze visuele aanpak en hoe deze de perceptie omtrent de zorgen beïnvloedt. In die zin geeft de auteur ons stof tot nadenken over de relatie tussen beeld en emotie, en hoe deze kan variëren afhankelijk van de context waarin we deze ervaren.
Met Henk van den Anker blijven we in de sfeer van zwart-wit en gelaagde stemmingen, waarbij hij onder andere fragmenten van bunkers uit de Nederlandse waterlinie (hier Port Vechten) en de ondergrondse kanalen van Parijs toont. Deze iconische locaties hebben een sterke visuele kracht die herkenning oproept; de beelden zijn vaak getoond en vertrouwd. Ondanks de duidelijke samenhang in thema tussen de foto’s, lijkt er een bezielende verbinding te ontbreken. Het werk voelt daardoor meer als een losse verzameling dan als een doordacht geheel, wat de impact van de expositie vermindert. Een vorm van eindregie op het getoonde werk zou de samenhang kunnen versterken.
Paul van Maris heeft vermoedelijk naast teamgenoot Henk Elshout gestaan, die onlangs de fotowedstrijd Regionaal heeft gewonnen met zijn serie over woonkamerramen (zie onze recensie over fotogroep Drunen). Paul legt prachtige, strakke structuren vast die bijna mathematisch aandoen. Door verschillende van deze foto’s samen te voegen in een serie, ontstaat er een krachtige sequentie van lijnen en rechthoekige vormen. We adviseren Paul echter om bij de presentatie van zijn fysieke werk extra aandacht te besteden aan het perspectief om vervormingen te voorkomen. Gelukkig voldoet zijn digitale werk aan onze verwachtingen en laat het zijn sterke visuele aanpak zien.
Over het algemeen zagen we bij TEMA veel uiteenlopend werk op deze expositie. We denken dat een meer evenwichtige verdeling van het werk over de verschillende auteurs het geheel verder kan versterken. Hoewel de expositie veel te bieden had, waren enkele details, zoals beschadigde en slecht gesneden passe-partouts en een gebrek aan zorgvuldigheid (bollingen, slordige positionering van de foto’s) nog voor verbetering vatbaar om een meer professionele uitstraling te bereiken. Een iets duidelijkere samenhang in thema en verhaal zou bovendien de expositie nog meer diepgang en balans kunnen geven. Met aandacht voor deze punten kan TEMA een intensere en rijkere beleving van het werk bieden.
